* اول از همه که تولدم بود و دولت محترمه به يمن اين روز خجسته 4 روز تعطيل عمومی اعلام کرد تا همگان فرصت کافی برای جشن و پايکوبی داشته باشند . ما هم وسط اون همه تعطيلی يک دفعه بی هوا 29 سالمون تموم شد وافتاديم تو 30 . ولی شوما بالاغيرتا به کسی نگين . ناسلامتی اينجور چيز ها جزو اسراره ملی ميهنی است . ما هم قرار بود بعد از قرن و بوقی سال بريم مسافرت که نشد يعنی ميدونين چی شد . ماشينمون تا فهميد اعتصاب کرد و کونش را گذاشت زمين و ديگه بلند نکرد . اينجوری شد که نشد که بشه . عوضش ما به يمن اين روز خجسته عين 4 روز را جشن گرفتيم روز اول دو نفره و شاعرانه که با تلفن دوستان هم کلی جشن دو نفرمون اساسی بشد . روز بعدش هم کتی جان برامون جشن و سرور راه انداخت و هم زمان آش پشت پای هماناز را پخت . روز سوم هم من که خيلی میخواستم از زير شام پختن در برم مهمون دعوت کردم . اينجوری بود که که ما عملا کلی وزن اضافه نموديم . خوب هماناز جان اميدوارم که اينجا را به موقع بخونی الان که اونور آب ها ( البته راستش را بخواهی در ميان آبها ) هستی کلی موفق باشی و البته شاد . من مطمئنم که شوما بالاخره جايزه نوبل را میبری .....
* دوم از همه اينکه در راستای اهداف جديد سازندگی که از طرف هيئت دولت محترم صادر شده همانا قرار شده ساعات کاری بانوان محترمه به شرط تاهل و منوط به تعداد فرزندان کم بشه . اينه که بنده قرار شده رسالت جديدم را شروع کنم و به وظيفه خطير انسان سازی بپردازم . باشد که مورد قبول واقع شده و انشاءالله در صورت موفقيت و به ياری خدا در سالهای آينده بنده فيش حقوقم را در منزل دريافت کنم . با توجه به برنامه ريزی ما و اينکه خوب بالاخره ماکروو که نيست و 9 ماه طول ميکشه فکر میکنم حداقل 6 سال زمان لازمه تا من بتونم ساعت کاريم را به 3 ساعت در روز کاهش بدهم که خوب اون هم با مرخصی ساعتی قابل حل می باشد و باز هم ميشه به قدرت خدا و چند قلو زايی هم اميدوار بود . باز هم از دولت محترمه به خاطر اين همه همکاری متشکريم . قربون شوما
