سلام
من دو تا خاله دارم ..که هيشکدوم ايران نيستند ..حالا خاله نسرين را کاری ندارم ولی خاله سيمين خيلی ماهه..البته شايد چون تو خاطرات بچگی من خاله سيمين و احمد جان و بچه هاشون تصاوير خيلی روشن و شيرينی دارند ....بکتاش پسر خاله بزرگم است البته فقط 4 ماه با هم فاصله سنی داريم ..اون متولد تير ماه است ..نارسايی قلبی داشت و وقتی 8 سالش بود عمل قلب باز کرد ..جزو اولين کسايی بود که تو شيراز روشون عمل شده بود . يادمه عاشورا تاسوعا بود که من و مامان رفتيم ديدنشون . خدای نقاشی و کاريکاتور کشيدن بود .از همون بچگی Comic Strip حاليش بود و کلی دفتر چه های نقاشی داشت که با کاريکاتور هاش داستان های دنباله دار ساخته بود ..عاشق هواپيما بود .شايد چون از 11 سالی که ايران بود 10 سالش را تو پايگاه هوايی زندگی می کردند ...من و بکتاش تو عالم بچه گی خيلی با هم بوديم ..کلی با همديگه بازی میکرديم .کلی هوامو داشت ..کلی خاطره دارم از تابستان های شيراز و ظهر های گرم تابستان تهران تو خونه مامان بزرگ ..از کشف های کوچولويی که جون خودمون با همديگه می کرديم ...از آسانسور بازی ها ..از زدن زنگ همسايه ها و فرار ...از چهار شنبه سوری ها .از حسودی های کوچولوی عالم بچگی ...بهترين سالی که تو کودکی داشتم همون سال آخری بود که خاله اين ها ايران بودند آمده بودند تهران و تهران موشک باران بود ..با هم رفتيم مشهد و من و بکتاش عملا سه ماه با هم درس خونديم ..اون هم چه درس خوندنی ..کلاس پنجم دبستان بوديم و مشهد مدرسه می رفتيم و فقط يک دست کتاب داشتيم ...چه عشقی کردیم اون سال ..بکتاش تمام مدت امتحان نهايی ها را پيش ما بود مدرسه ای حوزه امتحانی اون بود بقل خونه ما تو مشهد بود ...شهريور سال 67 خاله اينها رفتند آلمان تا يک مدت ارتباط نامه ای داشتيم و بعد قطع شد ..موند همون تبريک های عيد و تولد .. دو تاييمون کلی بزرگ شديم کلی عوض شديم ولی هنوز تو ذهن من همون دوتا بچه شر و شلوغ هستيم که از ترس همسايه ها زير تراس قايم می شديم ...تو پارک عقاب شيراز دنبال ملخ ها می دويديم و ............حالا چی شده که يادش افتادم ...خودم هم نمی دونم ..شايد بيشتر ياد خاله ام افتاده ام ..نه بچه هاش ..........نمی دونم ...........
