سلام
رفتيم مجلس ختم فروزان ...( ماه پيشونی ) مجلس سنگينی بود همه خانواده اش هنوز تو شوک بودند ....دوستان بلاگ نويس ديده و نديده را ديديم و علی رغم احساسی که بهشون دست داده بود کلی خوشحال شديم ........
الان وسط هفته دفاع مقدس هستيم .........فکر می کنم لازمه که يک کم راجع بهش با هم حرف بزنیم ...با همه کسايی که تو اون جنگ لعنتی بودند و همه اونهايی که حتی تو کمرنگ ترين خاطرات بچه گيشون هم اثری از روز های تاريک جنگ وجود نداره و الان بزرگ شدند و بی تفاوت از کنار تمام خاطرات اون روز ها می گذرند ......... چه بخواهيد چه نخواهيد ايران ما هشت سال طولانی را گرفتار جنگی بود که درسته خودش شروعش نکرد ولی با بی سياستی بزرگمردانش !!!!! تا آخرين قطره خون جوانان بی گناه اين مرز و بوم ادامه اش داد ......... جنگی که می شد بعد از دو سال با درايت کافی !!! تمومش کرد ....جنگی که فقط به نفع افرادی بود که به ازای هر جوون ايرانی که به زمين می افتاد جيبشون بيش تر و بيشتر پر می شد .....به نفع افرادی که نه تنها ايران براشون مفهوم نداشت بلکه جون آدم ها هم پشيزی ارزش نداشت .تنها چيزی که می ديدند پول بود و پول و منافعی که از ويرانی و مرگ نصِب آنها می شد .............. اين دفاع مقدس فقط تا آزادی خرمشهر عزيز دفاع مقدس بود ولی بعد از اون آزادی پرشکوه که همه اش با خون جوانان بی ادعا و بی اسم ايران و جنوب ايران عزيز بود چون هيچ کس از عظام!
به صلح راضی نشدند ..ايران هم مثل عراق شد يک جنگ افروز که هيچی براش اهميت نداشت ............ واسه همين است که می گم بايد با همه اونهاييکه خاطره ای از جنگ ندارند يا اونهايی که يادشون رفته حرف بزنيم ..بگيم که بابا اين همه اسمی که رو کوچه ها و خيابوناتون هست فقط اسم نيست و اين مسئله کاملا جدا از سياست های جاری و غير جاری مملکت عزيز و اسلامی !!! مون است .....اونها هم مثل ماها جوون بودند با دنيايی آرزو در سر و يک خانواده منتظر .نمی تونيم وجود همه اونهاييکه بی خود و بی جهت فقط به خاطر بی خردی يک عده ديگه زندگی و جوونیشون و همه آرزو هاشون را از دست دادند کتمان کنيد ..حق نداريم از کنار اسم اونها که رو سر در کوچه هامون است بی تفاوت بگذريم انگاری اصلا وجود نداشته اند ..........نمی توانيم آهنگ " محمد نبودی ببينی " که موقع آزادی خرمشهر به ياد همه جوونهاييکه سوختند و رفتند خونده شده را مثلا تکنو اش را بسازيم گوش کنيم و به همه مظلوميت اونها با بيخيالی بخنديم .......شايد بهتره يک کم آدم ها رو از سياست جدا کنيم .شايد وضع همه مون بهتر بشه ....شايد بهتر باشه حافظه هامون را تقويت کنیم ...شايد خيلی چيزها ر يادمون
بيايد ..شايد اون موقع ديگه تو دنيا به ملت فراموشکاری که حماسه های ساخته شده به دست خودش ( نه دولتمردانش !!) را خيلی زود از ياد می بره مشهور نشويم ................
ياداوری : وقتی خرمشهر آزاد شد و اولین اکيپ ايرانی وارد خرمشهر شد اين مرثيه را فی البداهه خوندند و از اول اسم تمام بچه هايی که تو جريان آزادی خرمشر شهيد شده بودند را خوندند و به يادشون گریه کردند ...اين مرثيه " محمد نبودی " ببينی کم مرثيه ای نيست مرثيه است به دردناکی رفتن هزاران هزار جوون برای هیچ ...........................
