سلام
بعضی مواقع نمی دانم چرا گفتن مسائل به غریبه ها راحت تر از آشنا ها است !!! شاید هم واسه من اینجوری است .بچه ها واسه نمایشگاه کتاب از سرزمین موعود آمده بودند تهران
چهارشنبه طرفهای ظهر ترانه و رومینا آمدند اداره دنبالم کلی با هم سه نفری شلوغ کردیم تا 12 شد و من خروجی گرفتم گلی و راضیه و بقیه دانشگاه بودند ما هم صاف راه افتادیم از زیر آن پنجاه تومنی گنده !!! رفتیم تو ... آقا جو گیر شده بودیم کلی شیطونی کردیم البته من که وقتی دانشگاه رومینا هم میروم کلی شیطونی میکنم !!!!به رییسم گفتم میروم دانشگاه کمک دوستم تا واسه پروژه اش search کنیم !!!! البته رییس من هم منو میشناسد می داند من مطمئنا چی search می کنم !!!خلاصه با بر و بچه ها ناهار رفتیم بیرون و ناهار خوردیم .سر ناهار هنوز از گلوم نرفته بود پایین که گلی گیر داد به نریمان و شروع به پرس و جو کرد که کاراتون چطور شد و بالاخره چی کار میکنید و کارش چطور است و اینکه چرا با هم نیامدید سرزمین موعود و چرا...... من هم عین خر موندم تو گل نمی دانم چرا برام خیلی سخت بود که بهش توضیح بدهم که بابا گلی ول کن برنا مه ما بهم خورد
آخی بنده خدا گلی هم که خبر از دل من نداشت که هی از نوع رابطه ما با هم تعریف می کرد !!!!!( آخر اگر بچه تعریفی بود که .....)
حالا از مسئله من و نریمان که بگذریم هیچ دلیلی وجود ندارد که گر دو نفر یک رابطه خیلی خوب و سالم با هم دارند حتما بتوانند با هم کنار بیایند یعنی منظورم اینه که .....
چه می دانم اگر می دانستم که جواب سوال های خودم را می دادم .
حالا اصل موضوع که می خواستم بگم اینه که - بازم خودم و کشتم یک کلمه حرف بزنم -گفتن این مسئله به شما که نمیشناسم کلی راحته ولی به بچه هایی که هم من را میشناسند هم نریمان را سخت است . سرزمین موعود که بودیم ( همین ماه قبل )کلی از دوست های نریمان قایم شدم که احیانا مجبور به توضیح ماوقع نشوم . می دانید مشکل من کجاست از اظهار تاسفی که بعدش می شود خوشم نمی آید از اظهار نظر ها و کنفرانس های بررسی دلایل که می گذارند و 1000 ساعت راجع به گناه و تقصیرات طرفین حرف می زنند لجم میگیرد . همین !
